Bethesda’nın yeni oyunu “Indiana Jones and The Great Circle” için yayınlanan fragman, oyun dünyasında heyecan yarattı ve akıllara “Acaba bugüne kadar düzgün bir Indiana Jones oyunu yapıldı mı?” sorusunu getirdi. Indy’nin maceraları, tıpkı sinema serisi üzere, oyun dünyasında da efsanevi bir yere sahip. Lakin, bu ikonik karakterin oyun dünyasındaki temsili, pek çok kişi için hala tartışmalı bir mevzu. Bu fragman, oyuncuları Indy’nin varlıklı kozmosuna tekrar dalmaya ve geçmişte yapılmış oyunları tekrar keşfetmeye teşvik ediyor.
Bethesda’nın yeni oyunu “Indiana Jones and The Great Circle” için yayınlanan fragmanı izlerken, pek çok kişi üzere, aklıma “Bugüne kadar yapılan en yeterli Indy oyunu hangisi sanki?” sorusu geldi. Yıllar evvel NaturalMotion tarafından yapılan lakin hiçbir vakit piyasaya sürülmeyen o oyunu hatırlıyorum. O oyunla ilgili konuştuğum bireyler, oynadıkları kısımların olağanüstü olduğunu söylemişlerdi. Nitekim de, vaktin kumları altında kaybolmuş, bir efsane haline gelmiş bir oyun bu.
Yeni Indy’nin fragmanına tekrar baktığımda, yedi yaşındaki Indy hayranı olan beni keyifli edecek birçok şey görüyorum. Marcus Brody! Bulmacalar! Indy’nin antik dünyaya hayranlıkla daldığı anlar. Gerçek yoldalar umarım. Ve umarım “X asla maksadı işaret etmez”i de unutmazlar.
Peki ya piyasaya çıkan oyunlar? Indiana Jones ile ilgili bu biraz karmaşık bir soru, zira Indy, 1982’de “Pitfall!” günlerinden beri oyun dünyasına yakın bir karakter. Tıpkı “Raiders of the Lost Ark”ın yaratıcılarının büyüdükleri mecmualardan ve serilerden ilham alması üzere, Indy de oyunlara çok şey verdi, lakin aslında direkt bu oyunların içinde yer almadı. Bu yüzden “Spelunky”nin en düzgün Indy oyunu olduğunu söylemek cazip geliyor bana. Şapka, kırbaç, idol ve tuzaklar üzere simgeleri var. “Raiders”ın birinci on beş dakikası olmasaydı Spelunky çok farklı görünebilirdi. Lakin ne kadar düşünsem de, bu durum hem Indy’ye hem de Spelunky’ye haksızlık üzere geliyor. Spelunky, “Super Mario Bros.”un “Alice Mükemmeller Diyarında” oyunu olması üzere, bir Indiana Jones oyunu olabilir. Her iki oyun da kendi kendine bir zenginlik yaratıyor.
Tomb Raider için de birebir şeyi söyleyebilirim. Tomb Raider’ı, antik sistemleri ve gerilerinde tapınaklar gizleyen şelaleleri seven biri olarak, Indy’i sevdiğim tıpkı yerde seviyorum. Lakin Tomb Raider, Indy’nin heyecanını yine yakalamak için başlamış olsa da, Lara’nın kendi meskenine sahip olduğu andan itibaren muhtemelen değişti. Croft Malikanesi süper bir yer ve Lara’ya o denli bir ışık tutuyor ki, Tomb Raider’ın tesirlerinden sıyrılıp yeni bir şey haline geldiğini hissettiriyor. Ancak Tomb Raider, Indiana Jones’un karakterinin sadece aksiyonda bulunmadığını tam olarak yakalıyor. Tomb Raider, Indy üzere, bir an aksiyon, bir an bulmaca çözme karışımına sahip. Daha da değerlisi, kendi başına bir şey olarak öne çıkan, Tomb Raider’ın o hoş yalnızlık anları var: dünyanın geri kalanından uzakta, güçlü bir yere sessizce keşif yapma anları. Bu türlü bir Indy sineması görmek isterdim.
Geçen gece bunun üzerine uyuyamayarak geçirdikten sonra, en düzgün Indy oyununun aslında bir Indy oyunu olduğu sonucuna vardım. Bu, Lucasarts’ın point and click oyunu “Fate of Atlantis”.
Fate of Atlantis klasik bir oyun, bu yüzden arayışımı burada sonlandırmak tahminen de açık bir tercih üzere görünebilir, fakat özür dilerim. Tıpkı Red Rackham’ın Hazinesi’nin – sanırım bir spoiler – maceranın başladığı Marlinspike Malikanesi’nde bâtın olması üzere göz önünde bilinmeyen. Lakin Fate of Atlantis, Indiana Jones’u değişik nedenlerle yakalıyor. Çocukken bu sinemaları birinci izlediğimde – Indy’ye nitekim daldığım vakit sanırım yedi yahut sekiz yaşındaydım – bir çocuk üzere yaklaştım ki bu da, sinemaların ekranda gösterdikleriyle hudutlu olmadığı manasına geliyor.
Indiana Jones’un dünyası hakkında saatlerce düşündüm, kayalardan kaçmadığı vakitlerde ne yaptığını hayal ettim. “Raiders”da en sevdiğim anlardan biri, kahramanın gözlükleriyle ve elinde tebeşirle kolejde olduğu sahne. “The Last Crusade”de ofis penceresinden gizlice kaçtığı anı da seviyorum. Ve Atlantis de tüm bu şeyleri kapsıyor: yanlışsız hatırlıyorsam, açılışı kolejde geçiyor ve macera, çok sayıda dövüş ve aksiyon içerse de – farklı yollar seçebilirsiniz, sanırım – klasik Lucasarts anlarına da sahip. Indy’nin makûs adamlarla mantıklı bir halde konuştuğu yahut sözlerle onları şaşırttığı anlar. Şakalar. Devam eden latifeler. Saçmalık ve karakter anları.