Üç yılımı, bir eğitimci olarak dershanelerde geçirdim. Dershanelere ev sahipliği yapan binalar bazen çok katlı binalar ama bazense bir iş hanının tek bir katı idi. O tek katta bir günüm geçiyor ve dışarıda olup bitenlerden bihaber oluyordum. sıkıldığım bunaldığım zamanlarda kaçamıyor sadece öğrencilerle hasbihal edebiliyordum.
Dershanelerdeki yoğunluk halkın onlara teveccühünü ne kadar yansıtıyor bilemem yalnız insanların çocuklarını, "son bir çare" diye gönderdiklerini gözlerinden anlayabilmek kolay oluyordu.
Sbs, kpss, üds, yds, vs... herhangi birine karşı, eğitimi ve müfredatı elinde tutan devletimiz bir çare bulmuş muydu da bu insanların haberi yoktu ve çaresizmiş gibi dershane kapılarında çocuklarının hobi, fiziksel aktivite saatlerini çalarak, oyun oynanmayan, soluk almalarına bile, dersler yüzünden müsaade edilmeyen bir yere, dört duvar arasına hapsediyorlardı. Zannımca hapis kelimesi ağır kaçabilir fakat şu hadise size biraz fikir verebilir:
Dershanelerde "F1" sınıfları denilen, sınavdan yüksek alacağı muhtemel, derece sınıfları vardı. Bunlardan birinde dersim vardı ve dersin ortasında konuyla alakalı olan ve önceki gün seyretmiş olduğum filmden örnek vermek istedim;
- Dün akşam ki filmi seyrettiniz, değil mi çocuklar?
İçlerinde bir çocuğun yüz ifadesi değişmişti az sonra sert sert şunları söyledi;
- Ne filmi, hocam ya! Sınav hazırlıklarından, evde kitap yüzünden başka bir şey görmüyorum.
Şimdi sınavlar kaldırıldı diyerek işin içinden çıkılamaz. Hala eğitimle iştigal ediyorum. İşin içinden hala çıkılmış değil. Sınav birken onlarca oldu. Çocuklar hala bir destekleyici eğitime muhtaç hissediyor kendilerini. Özel okullarla yarış kolay mı?
Dershanelere yasak koymak özel iştirakçinin önünü kesmek ve yatırım özgürlüğüne yasak koymaktır. Peki çare ne?
Cep telefonlarının hegemonya başlamadan önce "çağrı cihazları" vardı. Daha işlevsel ve pratik cep telefonları, piyasada yerlerini alınca onların yüzüne bir daha kimse bakmadı. Hatta şu satırları yazarken uzun bir süre isimlerini hatırlamaya çalıştım. İran'ı ve rejimini herkes bilir. Bir arkadaşım anlatmıştı, uydu antenleri yasak olduğu için çatıların dışarıdan görünmeyecek bölümlerine yerleştirilirmiş. Eğer birileri ispiyonlayacak olursa polisler gelip o anteni kırarak sökerlermiş. Peki sonra. Sonra yeni bir antenle yeni polislere kadar idare ediliyor.
İfade-i meramım anlaşıldı herhalde. Yasaklamalarla ve engellemelerle ağacın dış gövdesi kesilmiş olabilir ama ağacın kökleri toprağa daha da bir salınacak ve kendini daha da bir sağlamlaştıracaktır.
Onlarca yıldır, doğuda, bazı görevlerimizi biz yapamazken dershaneler ve okuma salonları o vazifeleri ifa ettiler. Sbs ve Yds'lerde doğu bölgelerimizde derece yapanlar varsa bunları biraz da o kurumlara borçlu değil miyiz?
Ayrıca, ifade etmek zorundayım, hükumetlerin nesil yetiştirme adına yapabilecekleri bir şey yoktur. Başbakanımız daha geçenlerde "muhafazakar nesil yetiştireceğiz" diye meydanlarda halka seslenmişti. Bugüne kadar bir partinin okul, dershane veya okuma salonu açtığını ve kaliteli öğretmenleri partili yapıp nesil yetiştirdiğini görmedim. Kaliteli nesil yetiştirme adına hükumetlerin yapabilecekleri (yapmaları gereken) bu konuda atılan adımları ve sahiplenen eğitimcilerin önlerine yasaklarla set çekmek yerine desteklemek olacaktır.
Kürt bir vatandaşımızın dediği gibi: "Dershaneler dağa çıkışın önünü kestiler." Dağa çıkmamayı ve okumayı, güzel günlerin bir başlangıcı olarak gören bir başbakanımız var. Sağ duyulu ve önsezilerinin çok sağlam olduğundan da şüphe zerre kadar yok. Bu kadar menfaati barındıran kurumların kapatılması kararını, ahde vefa ve içinde çalışmış ve çalışan binlerce öğretmenin de düşecekleri durumları yönünden, başbakanımızın bu kararı tekrar düşüneceğinden eminim. Antidemokratik bir kapatma davasına muhatap olmuş bir partinin ve üyelerinin kapatma yanlışına düşmeyeceğini umuyor ve arzu ediyorum.
Ahmet Alp Khan
Dershanelerdeki yoğunluk halkın onlara teveccühünü ne kadar yansıtıyor bilemem yalnız insanların çocuklarını, "son bir çare" diye gönderdiklerini gözlerinden anlayabilmek kolay oluyordu.
Sbs, kpss, üds, yds, vs... herhangi birine karşı, eğitimi ve müfredatı elinde tutan devletimiz bir çare bulmuş muydu da bu insanların haberi yoktu ve çaresizmiş gibi dershane kapılarında çocuklarının hobi, fiziksel aktivite saatlerini çalarak, oyun oynanmayan, soluk almalarına bile, dersler yüzünden müsaade edilmeyen bir yere, dört duvar arasına hapsediyorlardı. Zannımca hapis kelimesi ağır kaçabilir fakat şu hadise size biraz fikir verebilir:
Dershanelerde "F1" sınıfları denilen, sınavdan yüksek alacağı muhtemel, derece sınıfları vardı. Bunlardan birinde dersim vardı ve dersin ortasında konuyla alakalı olan ve önceki gün seyretmiş olduğum filmden örnek vermek istedim;
- Dün akşam ki filmi seyrettiniz, değil mi çocuklar?
İçlerinde bir çocuğun yüz ifadesi değişmişti az sonra sert sert şunları söyledi;
- Ne filmi, hocam ya! Sınav hazırlıklarından, evde kitap yüzünden başka bir şey görmüyorum.
Şimdi sınavlar kaldırıldı diyerek işin içinden çıkılamaz. Hala eğitimle iştigal ediyorum. İşin içinden hala çıkılmış değil. Sınav birken onlarca oldu. Çocuklar hala bir destekleyici eğitime muhtaç hissediyor kendilerini. Özel okullarla yarış kolay mı?
Dershanelere yasak koymak özel iştirakçinin önünü kesmek ve yatırım özgürlüğüne yasak koymaktır. Peki çare ne?
Cep telefonlarının hegemonya başlamadan önce "çağrı cihazları" vardı. Daha işlevsel ve pratik cep telefonları, piyasada yerlerini alınca onların yüzüne bir daha kimse bakmadı. Hatta şu satırları yazarken uzun bir süre isimlerini hatırlamaya çalıştım. İran'ı ve rejimini herkes bilir. Bir arkadaşım anlatmıştı, uydu antenleri yasak olduğu için çatıların dışarıdan görünmeyecek bölümlerine yerleştirilirmiş. Eğer birileri ispiyonlayacak olursa polisler gelip o anteni kırarak sökerlermiş. Peki sonra. Sonra yeni bir antenle yeni polislere kadar idare ediliyor.
İfade-i meramım anlaşıldı herhalde. Yasaklamalarla ve engellemelerle ağacın dış gövdesi kesilmiş olabilir ama ağacın kökleri toprağa daha da bir salınacak ve kendini daha da bir sağlamlaştıracaktır.
Onlarca yıldır, doğuda, bazı görevlerimizi biz yapamazken dershaneler ve okuma salonları o vazifeleri ifa ettiler. Sbs ve Yds'lerde doğu bölgelerimizde derece yapanlar varsa bunları biraz da o kurumlara borçlu değil miyiz?
Ayrıca, ifade etmek zorundayım, hükumetlerin nesil yetiştirme adına yapabilecekleri bir şey yoktur. Başbakanımız daha geçenlerde "muhafazakar nesil yetiştireceğiz" diye meydanlarda halka seslenmişti. Bugüne kadar bir partinin okul, dershane veya okuma salonu açtığını ve kaliteli öğretmenleri partili yapıp nesil yetiştirdiğini görmedim. Kaliteli nesil yetiştirme adına hükumetlerin yapabilecekleri (yapmaları gereken) bu konuda atılan adımları ve sahiplenen eğitimcilerin önlerine yasaklarla set çekmek yerine desteklemek olacaktır.
Kürt bir vatandaşımızın dediği gibi: "Dershaneler dağa çıkışın önünü kestiler." Dağa çıkmamayı ve okumayı, güzel günlerin bir başlangıcı olarak gören bir başbakanımız var. Sağ duyulu ve önsezilerinin çok sağlam olduğundan da şüphe zerre kadar yok. Bu kadar menfaati barındıran kurumların kapatılması kararını, ahde vefa ve içinde çalışmış ve çalışan binlerce öğretmenin de düşecekleri durumları yönünden, başbakanımızın bu kararı tekrar düşüneceğinden eminim. Antidemokratik bir kapatma davasına muhatap olmuş bir partinin ve üyelerinin kapatma yanlışına düşmeyeceğini umuyor ve arzu ediyorum.
Ahmet Alp Khan