Evet yine yüreklere ateş düştü.Ama ne oldu olaydan 48 ya da en fazla 72 saat sonra unutuldu.Gerçekten Türk milleti olarak olaylara empati kurarak bakamıyoruz.Ya bırak bana dokunmayan yılan bin yaşasın görüşüyle hareket ediyoruz.Ama kimilerimizde var ki şehit olanları kendi evladı gibi belleyip en az onun annesi babası kadar üzülüyor.Çünkü evlat acısı çekmek zor.
Kimileri de var ki çıkıp Artık sözün bittiği yer! diyebiliyor.Sözün bittiği yerse eğer bu millete ne yapmak düşüyor ? Sözün bittiği yer değil başladığı yer olmalı.Bir radyo programında dinlediğim bir abimiz çok güzel bir örnek verdi bu olaya.Avrupa ülkelerinden birinde terör kurbanı olan askeri kademedeki birinin cenaze törenine 1 milyon kişi katılmış.Yani demek istediğim Avrupayı felan övmek değil demek istediğim ne denli bu olaylara duyarlı kalabiliyoruz ? Artık siyasi çözümler bir sonuç getirmediği için millet olarak fazlasıyla tepkimizi gösterirsek eğer -yani oldukça fazlasıyla- bu konuda gerekli çözümlere ulaşabiliriz.
Ayrıca şehit haberlerinden sonra ne hikmetse MGK sürekli toplanma kararı alıp, yine olayları sonuçsuz bırakıyor.O yüzden siyasi çözüm olarak farklı yöntemlere başvurulmalı ya da sadece siyasi çözümler darlığından olaylara bakılmamalı.Bu ülkedeki demokrasi senden olmayanı dışlamak, senden olanı da kayırmak şeklinde olmamalı.Demokrasi senden olan ya da olmayan kesimlerin ortak bir ekoloji de ayrıcalık tanınmaksızın birleştirilmesidir.
Ya da boş verin nasihat,nasihat nereye kadar değil mi ? (!)
Kaynak