Boğazımda yutkunamadığım bir düğüm olarak kalacak bir hüzün çeşididir.içinde 99 çeşit oyun bulunan atarimin ilk ve tek oynadığım oyunu olan,bütün çocuklu akrabalara gittiğimizde beraber gülüp beraber ağladığımız mario, oyunun en heyecanlı anında belki dikkatsizlikten belki kaderden ya hain bir kaplumbağaya, ateş saçan bir topa veya da atlanamayacak bir boşluğa yenik düşmüştür.o an atari başında ne yaptım ben,mario'mu bile bile ölüme gönderdim cinsinden bir yüz ifadesi vuku bulur,keşke joystick e daha iyi tutunsaydım,o an gözüm başka bir yere takılmasaydı diye kendi kendine kızılır.
yaşanan hüzün kapanmayacak bir boşluktur,ileriki yaşlarda hiç beklenmedik anlarda karşına çıkar,kısaca büyük bir acıdır.
En büyük acı mario'yu sevdiğine kavuşturamaktır. Ulan mario biz senden ne çekmişiz.
yazı facebook'ta bi gruptan alıntı ama hepimizin çocukluğu böyle geçmedi mi?
yaşanan hüzün kapanmayacak bir boşluktur,ileriki yaşlarda hiç beklenmedik anlarda karşına çıkar,kısaca büyük bir acıdır.
En büyük acı mario'yu sevdiğine kavuşturamaktır. Ulan mario biz senden ne çekmişiz.
yazı facebook'ta bi gruptan alıntı ama hepimizin çocukluğu böyle geçmedi mi?
