Benim bir arkadaşım kitapçıda, bir arkadaşım garson olarak çalışmakta, 7-8 dolar alıyorlar saatine. Dil veya başka birşey öğrenme amaçlı gidiliyorsa gençlikte çekilmeyecek iş olduğunu düşünmüyorum, bence hem kültürel anlamda hem de tecrübe anlamında çok büyük artı katabilir bir insana.
Ben farklı amaçlar için gidiyorum gerçi. Bütün genellemeler yanlıştır belki ama ülkedeki bilgi teknolojisi sektörünün iğrenç bir konumda olduğunu düşünüyorum ve yapılan onca tantana, gençliğin önünü açma yaygaralarına rağmen bu sektöre yön veren noktalarda hep yeteneksiz gereksiz insanların olduğunu gördüm. Üniversitelerde de bu böyle oldu. Ben üniversite teorik öğrenimimi normal süremde bitirdim, diplomayı 1,5 sene sonra aldım, bu zamanda uygulanan aptal bürokrasileri, kayırmaları, hocaların bilgisizliğini anlatsam kitap olur. Ne kadar bilgisiz yalaka, dekan kızı, doçent oğlu varsa araştırma görevlisi yaptılar, bir çoğu da arkadaşımdı, bunlar hala akademik çalışma ve tezlerini, üniversite çevrelerinde matbaa camlarında yazar "itinayla çeviri, itinayla tez hazırlanır", buralarda yaptırıyorlar. Özel sektöre baksanız, şirketler genelde performansa dayalı değil, gereksiz prosedürlere dayalı işler yapıyor, orada da durum farklı değil. Sonuç olarak ortaya koydukları da ortada, dünyanın 100 km gerisinden gelip boşuna teknoparkta yer tutuyorlar. Belki hepsi değil, ama benim gördüğüm baya bir rakamı böyle. Bir çekememezlik, ben yapacağım hırsı var bizim memlekette. Birilerine birşey anlatırsın, mail atarsın 10 ay geri cevap gelmez, gelse de 150 sayfa form yollar. Ama Amerika'dan birine mail atarsın adam seni ordan aramaya kalkar. Her neyse konuyu dağıtmayalım, ayrıntılı anlatamadığım için anlamsız gelecektir size, ama bu ülkeden umudu kesecek ziyadede argüman topladım bu son 1-2 senede ve emin olun ki ülkede araştırma geliştirme yapılmamasının nedeni kesinlikle ve kesinlikle para değil, ancak bürokratik ve gelişime kapalı, kıskanç beyinler. Bu Istanbul'un göbek deliğinde böyleyse başka yeri bilemiyorum. Bu sebeple 1-2 senede olsa akıl sağlığımı bozmadan yaşayabileceğim bir yere gidip benim gibi düşünüp çalışan insanlarla bir arada olmak için gideceğim.